SİYASETİN İKİ YÜZÜ Siyasetin iki yüzü vardır: Bir yüzü sıcak, diğer yüzü soğuk. Siyaset yeri gelince birilerine sıcak yüzünü,  Zamanı gelince de aynı kişilere soğuk yüzünü gösterir. Siyasette vefa yok derler.  Doğrudur. Siyasette vefa yok,  İnsan bir ders çıkara, Bunu hiç anlamadı,  Birçok aklı fukara. Vefalı insan kimdir peki? Vefalı insan dostluklarını çıkar amaçlar üzerine kurmayan,  Verdiği sözde duran insandır. Siyasetin doğasında var mı,  Verdiği sözde durmak. Hayır! Peki ne de vefa var! Parada? Koltukta? Makamda ? Hayır hiçbirinde yok. Sadece bunlarda güç görenler yanıldıklarını o koltuktan kalktıktan,  Makamdan uzaklaştıktan,  Parasız kaldıktan sonra anlayabilirler. O zaman da iş işten geçmiş olur. Liyakat ve ehliyet sahibi olmadan,  Siyaseti bir “nimet” olarak görenler makama geldiklerinde veya seçildiklerinde hayatlarının başarısını yakaladıklarını zannederler! Oysa, siyaset ayak oyunudur. Aldatmacalarla şekillenmiş bir kavramdır. Ve dolayısıyla siyasette elde edilen başarıların gerçek hayatta nasıl bir değer taşıdığı her zaman tartışılır! Çoğu insan hemen kazananın yanında saf tutar. Onu olduğundan üstün görmeye, ona övgü dolu sözler söylemeye başlar. Sosyal medyada bunun örneklerini görüyoruz. Kaybeden yalnızdır, sessizdir, mahzundur. Siyasetin soğuk yüzü ile tanışır. Sayılı günler çabuk geçmiş, dostluklarını, arkadaşlıklarını unuttukları ile yeni baştan dost olmaya başlar, ama iş işten çoktan geçmiştir. Siyaset yapmadım ama, siyaset yapanları iyi gözlemlediğimi sanıyorum. Herkes için bu böyledir. Bugün birilerini göklere çıkaranlar, yarın da bir başkasını adeta uçuracaklardır. "Şeyh uçmaz , mürid uçurur" misali. Çünkü; toplumda da bir erozyon yaşanmaktadır.  Değer yargılarımız kaybolmaya yüz tutmuş, birçok değerimiz aşınmış, aşındırılmıştır. Koltuğa talip olanlar bunu unutmasınlar!