O'nu ilk keşfeden elim bir kazada kaybettiğimiz Sorgun Kaymakamı Fuat Arslan'dı.   1981 yılında ilçe merkezinde yapılan okula “Osman Çavuş İlkokulu” adını verdiğinde kimse Osman Çavuş'u bilmiyordu.   Herkes birbirine sormuştu: -Kim bu Osman Çavuş, diye. Fuat bey, okul hizmete girdikten sonra Milli Kütüphane'den bir de yağlıboya yapılmış resmini getirterek okula asmıştı. Ben o yıllar Sorgun Lisesi'nde görev yapıyordum. Sonra ben de merak ettim bu Osman Çavuş'u! Öğrendim ki o bir kahraman… O bir Gazi… O bir yürekli Anadolu evladı…  Hemen yakınımızda Yörük Türkmenlerinin kurduğu tarihi ta Kanuni dönemine dayanan (1530) eski ismi Kara-kız- kavağı olan Karakız köyünde 1891 yılında doğmuş.    Hıdıroğulları sülalesinden. Gençliği köyde geçmiş. Osman Çavuş'un ilginç bir hayat hikayesi var.  Hayatında üç defa evlenmiş: Birinci hanımı Leyla Büyükyılmaz'dan hiç çocuğu olmamış. Leyla hanım 1957'de vefat etmiş. İkinci hanımı Hüsne Büyükyılmaz'dan da hiç çocuğu olmamış.   Aynı yıl üçüncü hanımı Leyla Büyükyılmaz (1943) ile evlenmiş. Bu evlilikten Mustafa ve Abdullah adlı ikisi hayatta olan 3 oğlu olmuş. İkinci eşi Hüsne Hanım da 1970'te hayatını kaybetmiş.  Hayatının 7 yıl 7 ayı askerlikte geçmiş. Kahramanlıkları dilden dile anlatılıyor. Çanakkale Savaşı'na katıldı. Büyük kahramanlıklar gösterdi.  En büyük kahramanlığı Eskişehir'in Yunanlılardan temizlenmesi sırasında göstermiş.  Her yıl Eskişehir'in kurtuluş gününde O'nun kahramanlıkları anlatılır ve hatırası yâd edilir.  Gazi Osman Çavuş'un mangasıyla kendisi önde olarak şehre girişi temsili olarak canlandırılmakta ve gururla alkışlanmaktadır.   Kurtuluş Savaşı Tarihi'nde lâyık olduğu yeri almış olan Gazi Osman Çavuş son yıllarını köyünde geçirmiş ve 1972 yılında vefat etmiştir. Kabri kasaba mezarlığındadır.  Sorgun ilçe merkezindeki Osman Çavuş Mahallesi'ne bu ad ona izafeten verilmiştir. Bütün bu kahramanlıklarına karşın, İstiklâl Madalyası verilmedi.  Ölünceye kadar gazilik maaşı aldı.   Mert, cesur, açık sözlü ve yürekli bir bir kahramandı. Gazi Osman Çavuş'un kahramanlıkları kadar özel zevkleri de vardı: Yarış atı besler, iyi ata biner, yarış yapar, cirit oynardı. Muhtarlıkta yapmış, hanedan, camız besler, iyi camız vuruştururdu.  Köyde tek bataryalı radyo Osman Çavuş'ta varmış. Herkes haberleri bu radyodan dinlermiş. İkinci hanımı Hüsne Hanım camıza (manda) "iyi vuruşsun" diye tereyağlı dürüm yedirirmiş. Gazi Osman Çavuş'un şu sözü meşhurdur: -Askere el giderken ağlar, ben gelirken ağladım". Üçüncü eşi Leyla Hanım ve iki oğlu hayatta.  O'ndan geriye; Kahramanlığı, üzerinde ismi yazılı bir kırma tüfeği (22.5.1967), bir de resmi kalmış.  İlçemizin bir köyünden çıkarak ezeli ve ebedi düşmanımız Yunanla kahramanca çarpışan, her yıl Eskişehir'de övünçle adına anma programları düzenlenen bu Kahraman Gazi Osman Çavuş için ya biz ne yaptık? Adına şenlikler, festivaller, konferanslar mı düzenledik. Aziz hatırasını canlı tutmak, yeni nesillere aktarmak için adına kitap, broşür mü bastık!  Heykelini mi diktik! Hiçbir şey yapmadık.